Akelei is een klein, teer bloempje dat toch heel sterk is. Wij zijn dol op deze bloem!
Akelei is een echte bosplant, die het goed doet in de schaduw. De plant zaait zich rijkelijk uit, maar is niet lastig. Hij woekert namelijk niet, en levert heel leuke bloemen op! Je kunt de plant makkelijk uit de grond krijgen, maar hij is niet vervelend voor andere planten.
In bostuinen of in de schaduw
Deze sterke plant past goed in bostuinen of in schaduwhoeken. Wil je akelei graag op je balkon of terras? Kies dan een plek op het noorden, daar kan de plant prima gedijen. De plant houdt van vochtige, voedzame grond, al doen ze het ook wel op droge grond. Maar hoe beter de grond, hoe groter de bloemen en hoe voller de pollen. In een bos op schrale grond zijn de pollen en de bloemen kleiner, maar ze vallen dan wel minder snel uit elkaar.
Het blad van de akelei vouwt zich in het voorjaar heel mooi uit de grond. Het komt al vroeg boven de grond. De bloemen zelf bloeien in mei en juni, met een uitloop in juli. Je hoeft er niets aan te doen: de planten vermeerderen zichzelf door zich uit te zaaien, ze komen vanzelf op. Als je in het voorjaar de uitgebloeide bloemen weghaalt, bloeit de plant langer door.
Verplanten in september
Komt de plant op op plekken waar je hem niet wil hebben? Dan kun je hem gemakkelijk uit de grond halen. Als je dit doet in september, dan kun je de plant ook nog goed verplanten.
Zaden laten rijpen
We zouden je aanraden om niet alle uitgebloeide bloemen weg te halen. Zo kun je een paar zaaddozen laten afrijpen om zaad te winnen of de plant zich te laten verspreiden voor volgend jaar. Als je zaden koopt, zaai je ze uit op het tijdstip dat dit in de natuur ook gebeurt: in juli of augustus.
Er bestaan ontzettend veel verschillende kleuren akelei. De gecultiveerde (veredelde) soorten hebben vaak superfelle kleuren bloemen, maar er zijn ook natuurlijkere varianten.
Wat is jouw favoriete akelei?
In een border met driekwartschaduw staan al jaren akeleien, op droge zandgrond. Ik doe er niets aan, ze komen steeds weer en meer terug. Zaaien zich ook uit naar andere plaatsen. maar daar haal ik ze weg, anders staat na een paar jaar de hele tuin ermee vol.
Ik heb wel een vraag: ik dacht dat ze eenjarig waren, dus steeds uit zaad opkwamen. Een paar jaar geleden heb ik er een paar opgegraven om weg te geven, vroeg in het voorjaar. Omdat ze een wortelknol(letje) hadden dacht ik dat het gebroken hartjes waren, die daar ook staan en er qua blad niet van te onderscheiden zijn (net als de ruit). Niet dus. Mijn vraag is dus: hoe komen zaailingen (als het dat zijn) aan een zo forse wortel?
Groeten en bedankt,
Albert Belmer.