prikneus in border

Nostalgische plant: prikneus (lychnis coronaria)

Prikneus werd door mijn moeder vroeger altijd zachtlapje genoemd. Als je naar het blad van deze bloem kijkt, snap je wel waarom. Raak het maar eens aan, het voelt letterlijk aan als een zacht lapje.

De naam prikneus is overigens ook niet zo gek. Als je een bloem ziet, ben je nogal eens geneigd om eraan te ruiken, en dus je neus dicht bij de bloem te brengen. Als je naar de bloemen van prikneus kijkt, dan zie je verschillende ‘scherpe’ puntjes zitten.

prikneus dichtbij

Omdat wij vroeger deze plant al hadden, voelt prikneus (lychnis coronaria) voor mij echt aan als een nostalgische plant. Ik weet dat veel mensen dit gevoel met mij delen.

Zaaien in juli

Prikneus is een tweejarige plant, die zichzelf rijkelijk uitzaait (maar hij is ook makkelijk weer te verwijderen). Je zaait hem in juli, zodat de plant voor de winter een mooi rozet overhoudt. Het jaar erop zal de plant bloeien. De bloeiperiode is redelijk lang, van begin juni tot ongeveer eind juli.

De plant wordt redelijk lang. Staat hij tussen andere (vaste) planten in de border, dan heeft hij daar genoeg steun aan. Staat hij vrij, dan is het wel verstandig om hem te ondersteunen, bijvoorbeeld met rijshout.

>>> We verkopen zaden van witte prikneus in onze webshop! <<<

prikneus zijkant

Bijna onderhoudsvrije plant

Prikneus is een heel gemakkelijke plant. Hij is bijna onderhoudsvrij. Ik haal er nooit dode bloemen uit, en de plant heeft weinig last van ziektes. Daarbij kan prikneus goed tegen droogte, en doet hij het ook vrij goed op schrale grond. Sterker nog: je moet ze niet te veel bemesten, want dan groeien ze zo weelderig dat ze snel zullen omvallen.

prikneus bovenaf

Zelf heb ik de witte en donkerroze variant in mijn tuin staan. En elke keer als ze bloeien, denk ik weer even aan mijn moeder.

Meer nostalgische planten bekijken? Klik hier!

6 Comments

  1. inderdaad ook op zand en in de zon een probleemloze plant. Één nadeel: als je ze niet overal wilt hebben moet je net als de akelei de zaailingen opsporen en bijelkaar zetten.

  2. Wij wisten niet wat de naam van deze plant was en ik noemde hem altijd “Hanna Podde”. Dat was de buurvrouw van mijn oma die de zaailingen doorgaf. Mijn moeder kreeg er wat van oma en ik weer van mijn moeder. Zo is het een plant met een hele geschiedenis.
    Ik zal hem van nu af Prikneus noemen.

    • Hoi Joke, wat een leuk verhaal, dank je wel voor het delen. Een familienaam geven aan een plant is juist leuk, zulke namen kennen wij ook. Geniet ervan!

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*