Wat is het fantastisch als in het voorjaar alle bloembollen weer boven komen! We genieten enorm van de narcissen en tulpen, maar er zijn nog veel meer bollen. In dit artikel vertellen we je graag over de witte sterhyacint.
Er zijn veel soorten sterhyacinten, en ze zijn ook moeilijk uit elkaar te houden. Dit is een mooie vroegbloeiende soort.
De bolletjes van deze sterhyacint kun je in de herfst planten: september of oktober. De bloemen beginnen in februari al te bloeien, en bloeien tot en met maart. De bloemen hebben een heel mooie, tere kleur. Het lijkt wel porselein, zo wit – met een blauwe nerf of streep. Daarom worden ze ook wel streephyacint genoemd. Ze komen goed tot hun recht in grote groepen.
Beste standplaats
De sterhyacint doet het goed op schrale en humusrijke grond, en is erg winterhard. De plant kan goed in de zon of halfschaduw, bijvoorbeeld onder bladverliezende heesters.
Deze bollen hoef je niet apart te bemesten. Als je de heesters bemest (met organische mestkorrels) krijgen de sterhyacinten genoeg mee. Te veel mest is niet goed, want dan krijgen ze langgerekte bloemstelen. En ze zijn juist zo mooi omdat ze klein zijn.
Sterhyacinten worden niet hoger dan ongeveer 10 centimeter. Daarom zijn ze ook goed te gebruiken in een pot voor op je balkon of terras. Combineer ze slim met de buishyacint (Puschkinia), deze bloeit van maart tot halverwege april, met ongeveer dezelfde kleur bloemetjes. Dan heb je lang bloemen! Ook combineert deze bol goed met de narcis February gold, sneeuwklokjes en alle andere lage, vroegbloeiende bollen.
Persoonlijk ken ik deze bloemen al jaren, maar het duurde best een tijd voordat ze op gang kwamen. Als ze zich gaan vermeerderen (ook wel verwilderen), is dat een indicatie dat ze het goed doen. Dan zie je inees een paar meter verderop ook bolletjes tevoorschijn komen. Je kunt ze ook een handje helpen door ze zelf iets verder uit te planten, maar dat betekent helaas niet dat ze het dan goed doen. De natuur weet dat het beste, en zoekt zijn eigen weg.
