Wat is het fantastisch als in het voorjaar alle bloembollen weer boven komen! We genieten enorm van de narcissen en tulpen, maar er zijn nog veel meer bollen. In dit artikel vertellen we je graag over de oosterse sterhyacint, ofwel de Scilla siberica.
Deze bollen behoren tot de stinzenplanten, dat zijn bloemen die ooit in Nederland zijn geïmporteerd en op buitenplaatsen en rondom kastelen zijn verwilderd in de bossen. De stinzenplanten kun je allemaal door elkaar heen planten, want ze volgen elkaar op qua bloeitijd: van december tot mei. De oosterse sterhyacint bloeit rond maart. Maar de periode is afhankelijk van de temperatuur: is het een warme winter, dan bloeit hij wat eerder.
Oosterse sterhyacint: gemakkelijke bloembol
De oosterse sterhyacint is een gemakkelijke bol voor in (bos)tuinen, onder heesters en bomen en op gazons. Ze verwilderen gemakkelijk, wat betekent dat er elk jaar meer bloemen zullen komen. De bloemen zaaien zich uit en de bolletjes vermeerderen zich doordat er kleine bollen naast de moederbol gaan groeien. Dat worden ook wel broedbolletjes genoemd. Je laat de bollen in de grond en hebt er verder geen omkijken meer naar.
Prachtige kleuren in
Scilla siberica komt met een opgevouwen bloem boven de grond, waarna het blauwe klokvormige bloemetje open gaat. Er zijn meerdere kleuren: diepblauw (Spring Beauty), helderblauw en ook wit. De diepblauwe kleur is heel intens en prachtig.
Zoals de naam al zegt, komen deze bloemen uit Siberië. Je hoeft dus niet bang te zijn dat deze bloembollen een stevige winter niet overleven: ze zijn goed winterhard.
De Scilla siberica wordt ongeveer 10 tot 15 centimeter hoog. Net zoals je vaak ziet bij kleine bloembollen, komen ze het mooiste uit in grote groepen.
Plant je ze in een border, dan is het belangrijk dat je niet regelmatig de grond omspit. Laat ze lekker met rust. Zoals bij alle bollen moet je het loof goed laten afrijpen, zodat de zaden op de grond kunnen vallen en de plant zich kan vermeerderen. Dat geldt ook als de bloembollen in een grasveld staan.
